معرفی الگوها و نمونه های ایران اسلامی

آنچه وصفش لایق است...
معرفی الگوها و نمونه های ایران اسلامی

میهن ما با این تاریخ و تمدن پرسابقه، امروز در فقر بسیار شدید فکری و فرهنگی بسر می برد. به نظر می رسد عصر نظریه سازی سفارشی به انتها رسیده باشد. شاید موثرترین کار برای رسیدن به تمدنی مطلوب و درخشان، تکیه به نیروهای فکر مردمی، خلاقیتها و نوآوری ملت باشد. مردم با تلاش خود گوشه ها و اجزایی مطلوب از یک کل را ایجاد می کنند و به مرور حک و اصلاح. با معرفی این الگوها و گوشه ها می توان در ترویج و تکثیر این موضوعات در سایر بخش های جامعه و تحقق الگویی رویایی و کامل ایرانی - اسلامی امیدوار بود. انشالله
ما منکر نقش متفکران و زمینه سازان ظهور پایه های مبنایی تمدن اسلامی نیستیم. آنها نیز وظایف گرانی بر دوش خود دارند ولی نباید کسانی را که خودجوش در فکر و اندیشه این موضوع هستند با کسانی که به خیال خود با هزینه کردن ثروتهای هنگفت مملکت در این راه می کوشند یکی دانست.
ما می نویسیم، معرفی می کنیم. شما نقد کنید، یاری کنید.
الگوها و نمونه هایی که می شناسید و فکر می کنید ارزش ترویج، توسعه و تکثیر دارند را به ما معرفی کنید.

۷ مطلب با موضوع «آموزش» ثبت شده است

۲۳
دی
چرا مساجد ما نمی توانند مردم را جذب کنند ؟!

مساجد کشور ما عمدتا اقبال بسیار اندکی در جذب مردم بخصوص جوانان دارند. شاید یکی از ایرادات ناظر به متولیان مساجد (خود مردم) باشد. نوآوری و خلاقیت شاید ره برون رفت از این وضعیت باشد.
داشتن مساجدی که کانون اجتماعات زندگی ماست.

نویسنده متن : علوی

دراین مسجد را درتمام طول روز بسته نمی بینید. دورتادور داخل مسجد قفسه های کتاب از همه موضوعات خودنمایی می کند. همه آزادند هر کتابی می خواهند بردارند و به خانه ببرند... این مسجد با مسجدهای دیگر تفاوت های جدی دارد و نمونه ای از این مسئله است که مسجد می تواند و باید صرفا کارکرد نمازخانه ای نداشته باشد. پای صحبت امام جماعت این مسجد می نشینیم تا بهتر بتوانیم از تجربه های دیگر استفاده کنیم.

خدمت به مسجد کار انبیای الهی است و نباید کار درجه دوم و سوم تلقی شود. خدمت به مسجد برای هر کسی افتخار است، چرا که کسی وارد مسجد می شود زائر خداست و امتیاز خدمت گزاری به زائر خدا بر کسی پوشیده نیست. خدمت گزاری مسجد متعلق به قشر خاصی نیست و هرکسی می تواند این کار را انجام دهد.در جامعه ما تعدادی از مساجد به عنوان نمونه و شاخص معرفی می شود که یک نمونه آن مسجد صنعتگران واقع در میدان بسیج شهر مشهد است؛ مسجدی که در عین حال که خادم شناخته شده و اسمی ندارد، اما در پاکیزگی زبانزد خاص و عام است و هرکسی که به مسجد می آید با خاطره ای خوش آن را ترک و آرزو می کند نماز دیگری را در این مسجد اقامه کند.

شاید ذکر این نکات و ریزه کاری های یک مسجد موفق و نمونه بتواند راهگشای دیگر مساجد و امام جماعت آن ها باشد، چرا که مسجد به امام جماعت آن زنده است . صرفه جویی، نبود آبدارخانه در مسجد، حضور همیشگی و پویای امام جماعت، وضعیت مناسب بهداشتی وضوخانه و... هر یک می تواند الگویی برای دیگر مساجد باشد.

۲۳
دی
توضیح: همه دانشگاه های کشور ما باید به این عرصه مهم که سالها بخاطر پول نفت مغفول مانده است وارد گردند.

توسعه علم و فعالیت علمی در جامعه اسلامی باید متفاوت از جوامع دیگر -غیر اسلامی - باشد. به نظر می رسد هر چه  علم و محصولات نافع آن در جامعه بیشتر ریشه دوانده باشد، جامعه بظاهر سامان بهتری یافته و کمی عادلانه تر می نماید. مسئله ارتباط علم و جامعه از مناظر مختلفی محل سوال و بحث است ولی آنچه مد نظر ماست تمتع هر چه بیشتر علم از جامعه و جامعه از علم و محصولات و حواشی علمی است. علم و به تبع آن فناوریهای علمی برای خدمت به جامعه و رفع مشکلات و معضلات زندگی انسانی و اسلامی. سوالات زیادی در این رابطه می توان پرسید:

چقدر از دانشگاه های ما مسائل تحقیق خود را از جامعه می گیرند؟ چقدر از آنها در حل مشکلات روزمره مردم می کوشند؟ نگرانی چند درصد از آنها آلودگی هوا، ترافیک، خشکسالی و کمبود حتمی آب در آینده، اسراف بیش از حد منابع، شیوع بیماریهای عصر امروز- زندگی ماشینی-، کیفیت کالاها و خدمات مانند خودرو و مواد غذایی و .... می باشد؟ و کدامشان به حل این معضلات مباهات کرده اند؟ هیچکدام. کدام دانشگاه ها خود را حل المسائلی تعریف کرده اند؟ کدام یک ادعا کرده اند ما نیروی مورد نیاز جامعه را تربیت می کنیم و بس؟ هیچکدام.

چندسالی می شود که سیاستمداران و دولتمردان ما به رشد علمی کشور می نازند ولی آیا متن و بطن جامعه نیز چنین مباهاتی به سیستم علمی خود دارد؟ در تاکسی و اتوبوس و سر زمین کشاورزی و در کارخانه های ایران هم به این افتخار مباهات می کنند؟

مقاله علمی محض دادن، در مرز دانشهای نظری توسط اساتید ما چه دردی از دردهای فعلی جامعه ما را درمان می کند؟!

۲۰
دی
شرکت سرگرمی‌های رشد آفرین چوبین با اعتقاد به تأثیر شگرف بازی‌های دوران کودکی در شخصیت و توانمندی‌های افراد، تمرکز خود را بر طراحی، ساخت و ارائه بازی‌هایی قرار داده است که می‌تواند دانش، مهارت و ویژگی‌های شخصیتی کودکان را رشد دهد.

از طرفی با توجه به مشکلاتی که استفاده از مواد اولیه پلاستیکی و پلیمری در درازمدت در سلامت کودکان خواهد داشت، راهبرد اصلی این شرکت استفاده حداکثری از مواد اولیه طبیعی خصوصا چوب می‌باشد. ضمنا ارائه محصولات با قیمتی قابل رقابت با محصولات غیر چوبی بدون کاهش کیفیت از اهداف این شرکت است چرا که معمولاً محصولات چوبی در حوزه اسباب‌بازی جزء محصولات گران‌قیمت به حساب می‌آیند.

http://www.choobin.com
۲۰
دی

امیدمان به سیستم دولتی آموزش و پرورش کشور برای ایجاد یک تحول عظیم، نا امید شده. شاید با این حرکتهای مردمی بتوان تغییری در سیستم پیچیده و پرمشکل آموزش و تربیت انسانهای سرزمینمان ایجاد کرد.

    برنامه تلویزیونی چیستا چیست؟

محتوای مجموعه برنامه تلویزیونی چیستا، سلسله آزمایش‌ها و سرگرمی‌های علمی است که با حضور و مشارکت دانش آموزان  برگزار می‌شود. پخش این برنامه تلویزیونی به طور هفتگی و از شبکه دوم سیما خواهد بود. کلیه مراحل ساخت این برنامه شامل طراحی یا انتخاب آزمایش‌ها، ساخت تجهیزات و وسایل اجرای آزمایش‌ها و هم‌چنین ضبط تلویزیونی این برنامه توسط شرکت «سراج فن آموز» انجام می شود. ضبط برنامه تلویزیونی چیستا هم اکنون در محل استودیو فن آموز واقع در پارک فن آموز ادامه دارد.

برنامه تلویزیونی چیستا ، به مدت ۴۰ دقیقه و دو نوبت در هفته از شبکه دوم سیما پخش می شود. زمان پخش این برنامه، دوشنبه ها پس از اذان مغرب و جمعه ها حدود ساعت ۱۵:۴۵ است.

http://chistatv.ir

راههای ارتباطی:

سامانه پیام کوتاه: 100099100

آدرس سایت: www.chistatv.ir

 پست الکترونیکی: info@chistatv.ir



http://eirib.ir/lastnews/60899-%D8%A8%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D8%A7.html

۲۰
دی

مسابقات نوآوری و ابتکارات دانش آموزی (تاریخچه نادکاپ)

   مسابقات نوآوری و ابتکارات دانش آموزی نادکاپ یکی از مهمترین مراحل در زنجیره مهارت – خلاقیت است که با هدف ایجاد بروز فرصت خلاقیت در دانش آموزان، در 3 حوزه اصلی علوم نوین، علوم پایه و خلاقیت طراحی شده است.

   در شانزدهمین دوره این مسابقات که اسفند ماه سال 92 در دانشگاه صنعتی شریف برگزار گردید بیش از 1000 تیم از بیش از 40 شهر کشور شرکت کرده بودند و در حوزه علوم نوین در 3 رشته میکروالکترونیک و روباتیک در 19 بخش، هوافضا در 5 بخش و نانو در 2 بخش و در حوزه علوم پایه در 3 رشته شیمی در 2 بخش، زیست شناسی در 2 بخش و نجوم در 2 بخش مجزا، دانش آموزان به رقابت پرداختند .

چشم انداز

     چشم انداز این مسابقات در حوزه سرگرمی های علمی و آموزشی دانش آموزی، متنوع ترین مسابقات در زمینه های علوم نوین، علوم پایه و خلاقیت است، که در سطحی ملی برگزار می شود و خروجی آن به دور از رقابتهای غیر سازنده استرس زا در فضای دانش آموزی، با توجه به آموزشی بودن این مسابقات بر اساس استانداردهای تبیین شده در نادکو در زنجیره مهارت-خلاقیت، ایجاد فرصتی برای شناخت و محک توانمندیهای دانش آموزان توسط خود آنها ، اساتید، اولیا و پرورش خلاقیت آنها می­باشد .


مسابقات نوآوری و ابتکارات دانش آموزی بعنوان یکی از سرفصلهای اساسی زنجیره مهارت-خلاقیت در چهارمین مرحله اصلی، اولین فرصت اساسی برای بروز خلاقیت در دانش آموزان است، دانش آموزانی که بعد از گذراندن مراحل بازدیدی، کارسوقهای کوتاه مدت و کارگاههای بلندمدت ،خود را برای محکی جدی در یک فضای اجتماعی جدی می بینند.

   دانشگاه شریف بعنوان معتبرترین برند دانشگاهی ایران و البته مهمترین حامی معنوی شرکت نادکو یقینا در این مسابقات نقشی اساسی ایفا می کند . حضور مسوولین دانشگاه در شورای سیاستگذاری، اساتید دانشگاه در کمیته علمی- فنی و دانشجویان دانشگاه در تیم اجرایی مسابقات، مطمئنا فضای مسابقات را به صحنه بروز قابلیتهای این افراد در این فضای حساس و پراهمیت تبدیل خواهد کرد.


http://www.nadcup.ir/

۲۰
دی

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پسر جوانی قصد دارد به بهانه‌ای وارد مدرسه‌ای که دوستانش در آن تدریس می‌کنند شود که این بهانه هم تئاتر است. هدف او در حقیقت از این کار، آموزش مهارت‌های زندگی به دانش آموزان یا همان تئاتر درمانی است ولی در نهایت به این نتیجه می‌رسد که ادامه کار با این روش، اتلاف وقت است و کلاس تعطیل می‌شود؛ تنها نتیجه کار، اثری است که شاید بر سبک زندگی بچه‌ها گذاشته باشد.

این خلاصه‌ای است از داستان مستند «بن بست مدرسه» که با محوریت آموزش مهارت‌های زندگی تولید شده و قرار است از شبکه افق سیما پخش شود.

آنچه در سال‌های اخیر به عنوان یکی از دغدغه‌های اصلی متولیان تربیت کودکان و نوجوانان مطرح شده، شیوه صحیح پرورش آنها بر اساس آموزه‌های اصیل است که از آن به آموزش مهارت‌های صحیح زندگی که در نهایت به سبک زندگی سالم می‌انجامد تعبیر می‌شود.

برنامه سازان سیما هم با درک این مهم، در قالب‌های گوناگون مانند فیلم، سریال و مستند سعی در نمایاندن گوشه‌هایی از مسئولیت‌ها، سختی‌ها، پیچیدگی‌ها و در نهایت راهکارهای رسیدن به این هدف مطلوب دارند که بن بست مدرسه یکی از تلاشها در این زمینه است.

این مستند چهارشنبه 23 مهرماه ساعت 19.30 از شبکه افق پخش شده است.

لینک

http://www.aparat.com/v/X5svu/%D8%A8%D9%86_%D8%A8%D8%B3%D8%AA_%D9%85%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%87

۲۰
دی

اینجا یک الگو وجود دارد. برای همه مدارس ایران زمین

مهدی کاظمی، تابستان 86.

مقدمه
مدرسه‌ی مبین در سال 1378 توسطِ آقای فرزین‌نیا، در شهر بسطام از شهرهایِ شاهرود در استانِ سمنان، تاسیس شد. این مدرسه با ثبت‌نامِ 24 دانش‌آموز در سالِ اول ابتدایی، شروع به کار کرد. و در این مدتِ 7 سالی که از تاسیس آن گذشته است، دانش‌آموزِ دیگری را ثبت‌نام ننموده است، به جز جایگزینی دانش‌آموزی که به خاطرِ ماموریتِ پدرش مجبور به ترکِ بسطام شده بود.
هدفِ اصلیِ این مدرسه، در اختیار گذاشتنِ امکاناتِ کافی برای دانش‌آموزان است تا توانایی‌های بالقوه‌ی آن‌ها شکوفا شود. و هر یک از دانش‌آموزان استعدادهای خود را بیابند. و آن‌را دنبال کنند. به همین جهت، کارگاه‌ها و کلاس‌های ورزشی و فوق‌العاده‌ی زیادی تا کنون برای این افراد گذاشته شده است. دانش‌آموزانِ مدرسه‌ی مبین هم‌اکنون در رشته‌های ورزشی شنا، واترپلو، کاراته و فوتبال سرآمد هستند و مهارت‌های نقاشی، خطاطی، شیرینی‌پزی، آشپزی، خیاطی، سفال‌گری، کارِ سرامیک، جوش‌کاری، فرز‌کاری و ... را کسب نموده‌اند.
آقای فرزین‌نیا مدرسه‌ی خود را چنین معرفی می‌کند:‌ " با دید مدرسه اینجا را شروع نکردیم. مدرسه اسم مکان است به معنای محل درس. ولی هدف ما این نبود. اسم اینجا را باید باغ یا چیز دیگری می‌گذاشتیم تا فقط درس تداعی نشود. اسم ابتدایی اینجا هم باغ نور بود و بعدا تغییر نام داد. این مدرسه عنوان غیرانتفاعی دارد ولی به صورت خیریه اداره می‌شود.
ما به دنبال ساختارشکنی و ایده‌های جالب بودیم. درس، 35-40 درصد از کار ما بود و نه بیشتر. نمونه‌ی این کار در کل دنیا انجام شده‌است ولی در ایران همه معتقدند که امکانش نیست. چون کتاب‌ها و سیستم آموزشی اجازه نمی‌دهد. ولی ما انجام دادیم و شد. ما بچه‌ها را آزاد می‌گذاشتیم. و اجازه می‌دادیم که خودشان فکر کنند.
در دورانِ دبستان، دانش‌آموزان تقریبا تمامِ روز در مدرسه بازی می‌کردند. و فقط یک ساعت به کلاس درس می‌رفتند."