انجمن ها و گروه هایی برای آبادانی میهن

هر شهر و روستای میهن عزیز ما حتما چند نفری تحصیل کرده در مقاطع بالا و در رشته های موثر دارد که در شهرهای بزرگ زندگی و فعالیت دارند. این افراد برای خدمت به وطن اصلی خود چه می توانند بکنند. الگویی بسیار جذاب برای این دوستان :

مرندی ها

خمینی شهری ها

بهبهانی ها

الگوی مهندس شیعه!

آنچه که یک مهندس شیعه دوست دارد بشنود از زبان دکتر محمدمهدی نایبی، استاد دانشکده برق دانشگاه شریف

معرفی ایشان

لینک صفحه فایل ها (برای دانلود)

همایشی برای هم افزایی صنعت بانکداری و دانشگاه ها

توضیح:

امروز کشور ما نیاز به یک عزم جدی برای همکاری و تعامل همه بخش های اقتصادی و علمی و ... دارد. این مدل خاص برای صنعت بانکداری می تواند الگوی همه صنایع باشد.

 بسمه تعالی

بیانیه اختتامیه دومین همایش هم افزایی دانشگاه ها و بانک ها در توسعه بانکداری مجازی
خداوند سبحان را سپاس می­ گذاریم که دومین همایش "هم­افزایی دانشگاه­ها و بانک­ها در توسعه بانکداری مجازی"، در روز 17 دی ماه 1393، با همکاری شرکت ملی انفورماتیک و با حضور رئیس کل و اعضای محترم هیأت عامل بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، رئیس محترم دانشگاه صنعتی خواجه نصیر طوسی، اساتید محترم دانشگاه، مدیران، صاحب­نظران و کارشناسان خبره شبکه بانکی و پارک­های علم و فناوری، مراکز رشد و نهادهای دولتی مرتبط با حوزه علم و فناوری، در سالن همایش­های بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، با موفقیت برگزار شد.

در این همایش، شرکت­کنندگان ضمن تأیید ضرورت همکاری هر چه بیشتر دانشگاه­ها و بانک­ها برای هم­ افزایی در توسعه بانکداری الکترونیکی و مجازی، نکات زیر را مورد تأکید قرار دادند:

1- با توجه به جهانی شدن اقتصاد و تجارت و توسعه و پیشرفت کسب و کارهای مجازی در عصر کنونی، ایجاد و توسعه بانکداری مجازی در کشور به عنوان یک ضرورت مورد تأکید قرار گرفت.

الگوی ارتباط علم (دانشگاه) و جامعه در ایران کیست؟!

توضیح: همه دانشگاه های کشور ما باید به این عرصه مهم که سالها بخاطر پول نفت مغفول مانده است وارد گردند.

توسعه علم و فعالیت علمی در جامعه اسلامی باید متفاوت از جوامع دیگر -غیر اسلامی - باشد. به نظر می رسد هر چه  علم و محصولات نافع آن در جامعه بیشتر ریشه دوانده باشد، جامعه بظاهر سامان بهتری یافته و کمی عادلانه تر می نماید. مسئله ارتباط علم و جامعه از مناظر مختلفی محل سوال و بحث است ولی آنچه مد نظر ماست تمتع هر چه بیشتر علم از جامعه و جامعه از علم و محصولات و حواشی علمی است. علم و به تبع آن فناوریهای علمی برای خدمت به جامعه و رفع مشکلات و معضلات زندگی انسانی و اسلامی. سوالات زیادی در این رابطه می توان پرسید:

چقدر از دانشگاه های ما مسائل تحقیق خود را از جامعه می گیرند؟ چقدر از آنها در حل مشکلات روزمره مردم می کوشند؟ نگرانی چند درصد از آنها آلودگی هوا، ترافیک، خشکسالی و کمبود حتمی آب در آینده، اسراف بیش از حد منابع، شیوع بیماریهای عصر امروز- زندگی ماشینی-، کیفیت کالاها و خدمات مانند خودرو و مواد غذایی و .... می باشد؟ و کدامشان به حل این معضلات مباهات کرده اند؟ هیچکدام. کدام دانشگاه ها خود را حل المسائلی تعریف کرده اند؟ کدام یک ادعا کرده اند ما نیروی مورد نیاز جامعه را تربیت می کنیم و بس؟ هیچکدام.

چندسالی می شود که سیاستمداران و دولتمردان ما به رشد علمی کشور می نازند ولی آیا متن و بطن جامعه نیز چنین مباهاتی به سیستم علمی خود دارد؟ در تاکسی و اتوبوس و سر زمین کشاورزی و در کارخانه های ایران هم به این افتخار مباهات می کنند؟

مقاله علمی محض دادن، در مرز دانشهای نظری توسط اساتید ما چه دردی از دردهای فعلی جامعه ما را درمان می کند؟!